Familiebezoek

Nee, er is geen familie op bezoek geweest bij mij, maar ik ben op bezoek geweest bij familie!

Het weekend van 15 november ben ik afgereisd naar Veum, Fyresdal om Judith en Bouke (mijn tante en oom) en de beestenbende op te zoeken. Ik had mazzel, de ouders van een Nederlandse hier wonen in Vrådal, dit is in de buurt van Fyresdal, en hij ging dat weekend ook die kant op, dus kon ik mooi meerijden.
Het was natuurlijk super leuk om Judith en Bouke weer te zien en ik heb een heerlijk ontspannen weekend gehad. De honden waren iets minder ontspannen. Kalash was voor de eerste keer loops (wat is ze trouwens gegroeid vergeleken met toen ik haar zag in mei!) en toen ik aankwam leek Indy er weinig wat van aan te trekken, maar dit veranderde al snel! Kalash sleep binnen omdat ze nog geen apart hok hadden voor buiten en daar was Indy het op een geven moment toch niet mee eens en tijdens het wandelen was de bal of stok nauwelijks meer interessant. Erg grappig, maar ook interessant om te zien dat het gedrag zo veranderd.
Verder heb ik ook nog gevaren! Bouke is lid van de Rode kruis in Fyresdal en ze gingen de lichten testen voor de boot en ik mocht mee. Ik was goed ingepakt, voelde me een beetje als een pinguïn, maar daar was ik uiteindelijk blij mee, want het is niet bepaald warm zo 's avonds op de boot. Uiteindelijk mocht ik ook een stukje varen, al zie je (bijna) niks, je vaart en vertrouwd dus echt op de GPS.
Die maandag had ik een gesprek bij FAUN, een ecologisch adviesbureau, voor een mogelijk master thesis. Erg interessant! 's middags was het helaas alweer tijd om gedag te zeggen en stond er een lange busreis terug op me te wachten. Ongeveer 7 uur later was ik weer terug op mijn kamertje in Ås.

Het weekend erop was het tijd voor een nieuw familiebezoekje, dit keer ging ik de grens over naar Zweden, naar Linköping, naar mijn zusje!!! Een tijdje geleden kwamen we erachter dat er een trein van Olso naar Linköping gaat voor een betaalbare prijs. Super leuk, want mijn ouders hadden al gezien hoe het leven daar was maar ik nog niet.
Dus vrijdagochtend om kwart over 6 de trein in Ås om vervolgens rond 14.00 aan te komen in Linköping en Moniek een dikke knuffel te geven. Een van mijn eerste reacties over Linköping: 'wow het is groot!' Maja, iets is al snel groter dan Ås... Moniek had een guestroom geboekt in de buurt van het centrum, ideale plek en erg mooie kamer, waar de eerste Kanelbullar al klaar lag. Na mijn spullen gedumpt te hebben heeft Moniek me het centrum laten zijn en zijn we bij haar thuis wezen eten. We konden de fiets lenen van haar huisgenoot, dus dat was perfect voor het weekend.
Zaterdag zijn we naar het 'oude' gedeelte gegaan (het zijn oude gebouwen die hier weer opnieuw zijn opgebouwd waar vervolgens allemaal ambachtelijke winkeltjes inzitten), gamla Linköping, erg leuk en mooi om er in rond te lopen. Hier ook genoten van een heerlijke fika (koffie pauze).
's middags zijn we naar de IKEA gefietst, aangezien ik nog wat nodig had voor mijn kamer, het is dat de prijzen en de taal anders was, maar het had net zo goed in Nederland kunnen zijn.
's Avonds nog naar een soort pub gegaan, waar we met een groepje zaten van verschillende nationaliteiten, erg gezellig! In het begin was het gespreksonderwerp toch wel de zon, want die dag had de zon geschenen en dat was een tijd geleden (dat gold ook voor mij). We waren het er toch allemaal mee eens dat je hier pas echt de zon leert waarderen! Vooral een van de Canarische eilanden en een uit Griekenland zaten met volle smacht te wachten op kerst wanneer ze, tijdelijk, terug gingen, naar de warmte en de zon.
Zondag zijn we naar Norrköping geweest en nogmaals kunnen genieten van de zon. Hier hebben ze de binnenkant van oude industriegebouwen omgebouwd tot scholen/klaslokalen, winkels of musea. Anders dan Linköping, maar zeker niet minder. Toen het donker werd, rond 3 uur/half 4, zijn we het kunst museum ingedoken. De dag sloten we af met pizza, maskertjes en een filmpje kijken op de kamer, heerlijk!
Maandag vertrok mijn trein pas om 15.00uur, dus we hadden nog tijd om over de campus te lopen. Helaas hielt het die dag niet op met regenen, dus zijn we van gebouw naar gebouw gelopen. Mijn bezoek afgesloten met een fika met een versgebakken kanelbullar.
Het was erg leuk om te zien waar Moniek studeert en natuurlijk om haar weer te zien! Veel gepraat, gelachen en geknuffeld en nu het is nog maar minder dan een maand voordat we elkaar weer zien!

Ondertussen komen hier de examens steeds dichterbij (9,11 en 12 dec) en het het blokken nu echt begonnen. Al is het soms lastig om je concentratie erbij te houden als buiten bijna alles wit is en het aan het sneeuwen is!