Pechdag(en), maar een positieve kijk erop!

Ik ben weer in Tackåsen! Samen met Léa vertrokken we maandagmorgen met de auto richting Tackåsen. We hadden alle tijd want Ann (een student van Grimsö die al in Tackåsen was) zou de auto pas de volgende dag terug rijden naar Grimsö. Dus zijn we weer (net als de vorige keer op de terug weg) gestopt in Borlänge om te eten en een beetje te shoppen, deze keer een shirtje en ketting gekocht. Eenmaal hier aangekomen kregen we te horen dat de achterruit van de auto was gesprongen en dat Ann en David de auto naar Mora aan het brengen waren voor reparatie, gelukkig had iemand hier nog een auto te leen, die we konden gebruiken voor de volgende dag. Eind van de middag waren we allemaal hier en hebben we (Ann, Léa en ik) heerlijk gekookt.

De volgende dag gingen we vol goede moed de auto in. Léa, ik en Ann in 1 auto met de aanhangwagen met daarin de sneeuwscooter. En David en Per (vader van David en oprichter/baas van Grimsö wildlife research station) in de andere auto met aanhangwagen achter ons. Léa reed en het ging een heel eind goed totdat de achterkant van de auto begon de schuiven en we alle kanten op gingen. Uiteindelijk stonden we stil en wel midden op de weg. ‘We zijn nog heel’ was het eerste wat in me opkwam ton we stil stonden. Toen we waren bijgekomen van de shock stapte we uit en kwamen we erachter dat de aanhangwagen niet meer zo heel was. Wat deuken en het lag in greppel met de wielen tegen een boom. Per en David hadden alles zien gebeuren. Wat er waarschijnlijk gebeurde: De auto slipte een beetje waardoor de aanhangwagen de zijkant van de weg raakte en richting de greppel ging. De zorgde ervoor dat de achterkant van de auto richting de greppel aan de andere kant ging, Léa probeerde bij te sturen waardoor het alleen maar erger werd en we gingen van links naar rechts naar links en toen stonden we stil. Uiteindelijk hebben we geluk gehad, want het zou zomaar kunnen zijn dat we tussen de boom en de aanhangwagen zaten! Helaas hadden we geen bereik met onze mobiel, die eerste nog een kilometer terug gereden om iemand te kunnen bellen die ons kon helpen. Ann, Léa en ik reden vervolgens terug naar huis (Léa durfde niet meer te rijden, dus Ann reed). En vervolgens was het wachten op het nieuws hoe het met de sneeuwscooter was gesteld. Na 2uur kwamen te terug met het nieuws dat er niks mis was met de scooter. Ondertussen hadden wij lunch klaargemaakt (aubergine schotel) en hebben we met z’n 5en genoten van het eten.
Per had een paar maanden geleden 2 wolven geschoten met verdoofpijltjes en ging ‘s middags opzoek naar de restanten (wel zo netjes om het op te ruimen). Aangezien veldwerk er niet in zat van deze dag gingen we mee helpen zoeken. De pijltjes hebben een zender dus met een ontvanger zouden we deze pijltjes kunnen vinden. Eerst was het een uur lopen naar de plek toe, het was een moerassige omgeving en ik was erg blij dat ik laarzen aan had! Eenmaal aangekomen op de plek en alle spullen die ook iets van een zender hadden ergens anders gelegd te hebben gingen we opzoek. De mannen liepen snel en waren helemaal gefocust op de piepjes. Al snel hadden ik, Léa en Ann een heerlijk plekje in de zon gevonden. Opzoek naar rotsen, voor een droge plek om op te zitten, vonden we 4 slangen en wel de enige giftige slag in Zweden: Viper (zie foto’s). Na een half uur zoeken gaven ze het op en vonden we nog wolflycan (zie foto), dit groeit alleen op hele oude bomen. Wat vrij zelden hier voorkomt omdat de meeste bomen hier staan om omgehakt te worden.
Eenmaal terug bij het huis hebben Léa en Ann een banenchocolade cake gemaakt en hebben we een groentesoep gemaakt. Léa kan erg goed koken en vind het ook leuk om te doen, verder hebben we hier bijna nooit internet was ook motiveert om dan maar iets leuks te gaan doen.

Kortom, niet veel geluk, maar het waren absoluut geen vreselijke dagen.

Ow, vandaag ging trouwens alles goed. We hebben we een hoop gewandeld en je hebt hier een hoop (steile!) heuvels zonder wandelpaden, niet altijd even makkelijk dus. Het is heerlijk om zoveel buiten te zijn, al ben ik wel blij dat ik nu een lekkere warme douche kan nemen en warm binnen zit (23 oC in het huis!).

P.S. Per en David hadden ons afgezet om voor wat punten te zoeken en zij zouden dit een heel eind verder doen. We waren snel klaar en moesten nog een half uur wachten bij de weg. Aangezien in dat half uur maar 3 auto’s zijn langsgekomen krijg je leuke foto’s (zie foto’s).