Pasen
Door: Janneke
Blijf op de hoogte en volg Janneke
10 April 2012 | Zweden, Stockholm
Pasen: paaseieren verstoppen, zoeken en niet meer terug kunnen vinden, een heerlijke brunch met verschillende soorten broodjes, familie over de vloer of op bezoek bij familie, klein wandelingetje maken en genieten van het mooie weer.
Tja, dit jaar was Pasen een beetje anders. Dit jaar vier ik samen met Léa (andere student van Gimsö) Pasen in Tackåsen en wel in de sneeuw! We hadden het idee om voor elkaar paaseieren te gaan verstoppen om toch iets voor Pasen te doen, maar toen we in de supermarkt waren en de prijs zagen van een pakketje van hooguit 10 mini paaseitjes besloten we dat het toch niet zo heel belangrijk was (we blijven studenten hè).
Donderdagavond vroeg Sven (van het Brown bear project) of we mee wouden ijsvissen de volgende dag, dit doen een hoop Zweedse families met Pasen. We hadden geen veldwerk (de wolven hadden een eland gedood en waren er lekker van aan het genieten), dus zaterdagochtend ging om 5uur ’s ochtends de wekker. Na een korte wandeling naar het meer toe zagen we dat alles al klaar stond. Er waren ongeveer 12 gaten in het ijs gemaakt met daarin een touw met een haakje met bijt. Dit was o.a. vastgemaakt aan een rubberen ding dat omhoog sprong wanneer een vis aan het haakje trok. Sven stelde ons voor aan zijn broer, zijn 2 kinderen en hun aanhang. Ze maakte een vuurtje en rond half 7 kwam een fles ‘fireball’ (het smaakt ook echt naar het snoepgoed fireballs) te voorschijn om ons warm te houden. Het was erg gezellig, maar na 2 uur waren Léa en ik het vrij koud hadden, erachter gekomen waren dat vissen een sport is waar je geduld voor moet hebben en aangezien we de familie van Sven pas net ontmoet hadden, vonden we het wel weer tijd om naar huis te gaan. Eenmaal thuis opgewarmd kwam de zoon van Sven binnen en nodigde ons uit voor avondeten. We waren al gewaarschuwd dat er meerdere mensen waren (Zweedse maar ook Noorse), toch was ik een beetje overdonderd bij de hoeveelheid mensen. Gelukkig had ik Léa nog en de broer van Sven had ook een hoop te vertellen tegen ons. Het eten was erg lekker en het was gezellig. Ik kan nog steeds niet echt Zweeds, ik kan nog niet genoeg woorden verstaan om de zin te begrijpen en dat vind ik erg jammer. Na deze gelegenheid nam ik me dus nogmaals voor om weer te beginnen met Zweeds te leren (ik kan je nu al verklappen dat ik nog steeds moet beginnen, erg hè!).
Zaterdag hadden we zware veldwerkdag. Aangezien David een weekje vakantie had en Léa en ik geen rijbewijs hebben voor de sneeuwscooter, konden we deze niet gebruiken. De weg die het dichtst bij de cluster (verzameling punten waar de wolf is geweest) lag was te slecht om met de auto erover te rijden, dus moesten we lopen. Eerst zouden we nog op een andere plek een makkelijke cluster doen, dit was uiteindelijk moeilijker dan we hadden verwacht. We moesten namelijk een rivier oversteken, het grootste gedeelde was had gesmolten en flink wat water stroomde door de rivier. Uiteindelijk vonden we een plek om over te steken! Bij de ‘moeilijke’ cluster hadden we hetzelfde probleem, het slimste was om gewoon de weg te volgen. Hierdoor moesten we flink omlopen en was het uiteindelijk 7 km heen en 7 km terug. Die avond kwam Sven langs en zei dat we weer mee mochten eten, we waren echter te moe en zeiden ‘bedankt, maar nee’.
Zondag was een rustdag. Echt uitslapen lukt niet echt meer, aangezien we elke dag om half 7 opstaan. Dus rond 8uur scrumbled eggs gegeten en de rest van de dag veel gelezen. Er is een probleem met het internet hier, waarschijnlijk met het modem. Als we een keer internet hebben hoor je mij of Léa ‘internet!’roepen en proberen we zo snel mogelijk e-mails te verzenden en facebook te checken (erg belangrijk!). Ik typ dit nu om half 7 's avonds 09-04, maar heb geen idee wanneer ik het op internet kan zetten. Woensdag zijn we weer terug in Grimsö en hebben we weer goed internet!
Oh zondag hebben we ook brood gemaakt! Het was erg lekker. Een brood(je) hebben we naar Sven gebracht als bedankje.
Vandaag was weer een veldwerkdag, deze keer was het niet zoveel lopen. De meeste wegen die we gebruiken zijn zandwegen. Nu het meeste ijs gesmolten is zijn de meeste wegen modderwegen geworden. ’s Ochtends is het meeste nog bevroren (het is dan rond de -5), maar de weg terug is het ergste. Dan maar met 30km/h over de wegen rijden. Hierdoor waren we pas rond 5uur thuis, maar wel nog helemaal heel.
P.S. foto's volgen nog
Tja, dit jaar was Pasen een beetje anders. Dit jaar vier ik samen met Léa (andere student van Gimsö) Pasen in Tackåsen en wel in de sneeuw! We hadden het idee om voor elkaar paaseieren te gaan verstoppen om toch iets voor Pasen te doen, maar toen we in de supermarkt waren en de prijs zagen van een pakketje van hooguit 10 mini paaseitjes besloten we dat het toch niet zo heel belangrijk was (we blijven studenten hè).
Donderdagavond vroeg Sven (van het Brown bear project) of we mee wouden ijsvissen de volgende dag, dit doen een hoop Zweedse families met Pasen. We hadden geen veldwerk (de wolven hadden een eland gedood en waren er lekker van aan het genieten), dus zaterdagochtend ging om 5uur ’s ochtends de wekker. Na een korte wandeling naar het meer toe zagen we dat alles al klaar stond. Er waren ongeveer 12 gaten in het ijs gemaakt met daarin een touw met een haakje met bijt. Dit was o.a. vastgemaakt aan een rubberen ding dat omhoog sprong wanneer een vis aan het haakje trok. Sven stelde ons voor aan zijn broer, zijn 2 kinderen en hun aanhang. Ze maakte een vuurtje en rond half 7 kwam een fles ‘fireball’ (het smaakt ook echt naar het snoepgoed fireballs) te voorschijn om ons warm te houden. Het was erg gezellig, maar na 2 uur waren Léa en ik het vrij koud hadden, erachter gekomen waren dat vissen een sport is waar je geduld voor moet hebben en aangezien we de familie van Sven pas net ontmoet hadden, vonden we het wel weer tijd om naar huis te gaan. Eenmaal thuis opgewarmd kwam de zoon van Sven binnen en nodigde ons uit voor avondeten. We waren al gewaarschuwd dat er meerdere mensen waren (Zweedse maar ook Noorse), toch was ik een beetje overdonderd bij de hoeveelheid mensen. Gelukkig had ik Léa nog en de broer van Sven had ook een hoop te vertellen tegen ons. Het eten was erg lekker en het was gezellig. Ik kan nog steeds niet echt Zweeds, ik kan nog niet genoeg woorden verstaan om de zin te begrijpen en dat vind ik erg jammer. Na deze gelegenheid nam ik me dus nogmaals voor om weer te beginnen met Zweeds te leren (ik kan je nu al verklappen dat ik nog steeds moet beginnen, erg hè!).
Zaterdag hadden we zware veldwerkdag. Aangezien David een weekje vakantie had en Léa en ik geen rijbewijs hebben voor de sneeuwscooter, konden we deze niet gebruiken. De weg die het dichtst bij de cluster (verzameling punten waar de wolf is geweest) lag was te slecht om met de auto erover te rijden, dus moesten we lopen. Eerst zouden we nog op een andere plek een makkelijke cluster doen, dit was uiteindelijk moeilijker dan we hadden verwacht. We moesten namelijk een rivier oversteken, het grootste gedeelde was had gesmolten en flink wat water stroomde door de rivier. Uiteindelijk vonden we een plek om over te steken! Bij de ‘moeilijke’ cluster hadden we hetzelfde probleem, het slimste was om gewoon de weg te volgen. Hierdoor moesten we flink omlopen en was het uiteindelijk 7 km heen en 7 km terug. Die avond kwam Sven langs en zei dat we weer mee mochten eten, we waren echter te moe en zeiden ‘bedankt, maar nee’.
Zondag was een rustdag. Echt uitslapen lukt niet echt meer, aangezien we elke dag om half 7 opstaan. Dus rond 8uur scrumbled eggs gegeten en de rest van de dag veel gelezen. Er is een probleem met het internet hier, waarschijnlijk met het modem. Als we een keer internet hebben hoor je mij of Léa ‘internet!’roepen en proberen we zo snel mogelijk e-mails te verzenden en facebook te checken (erg belangrijk!). Ik typ dit nu om half 7 's avonds 09-04, maar heb geen idee wanneer ik het op internet kan zetten. Woensdag zijn we weer terug in Grimsö en hebben we weer goed internet!
Oh zondag hebben we ook brood gemaakt! Het was erg lekker. Een brood(je) hebben we naar Sven gebracht als bedankje.
Vandaag was weer een veldwerkdag, deze keer was het niet zoveel lopen. De meeste wegen die we gebruiken zijn zandwegen. Nu het meeste ijs gesmolten is zijn de meeste wegen modderwegen geworden. ’s Ochtends is het meeste nog bevroren (het is dan rond de -5), maar de weg terug is het ergste. Dan maar met 30km/h over de wegen rijden. Hierdoor waren we pas rond 5uur thuis, maar wel nog helemaal heel.
P.S. foto's volgen nog
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
