Heimwee

Dinsdag 17 april begon het. Het was mijn zusjes 18de verjaardag en ik was in Zweden in plaats van bij mijn zusje om haar te feliciteren. Gelukkig is er skype en kon er toch een beetje bij zijn, maar het was even een moeilijk momentje. Ook de dagen erna bleef mijn heimwee een beetje hangen. De meeste tijd van de dag regent het hier en ik begon een beetje geërgerd te raken aan het feit dat je een auto moet regelen en vervolgens een half uur moet rijden om bijvoorbeeld even te kunnen zwemmen!
Mijn ouders en zusje komen de eerste week van juni hier naartoe, super leuk natuurlijk maar het is nog best ver weg (zit helaas nog een maand tussen). En woensdagvond kreeg ik ook nog vreselijk nieuws te horen over iemand die ik ken. Gelukkig kon ik mijn verhaal kwijt bij sommige studenten, die konden troosten en knuffels gaven. Maar het liefst wou ik natuurlijk bij mijn familie en vrienden in Nederland zijn.
Gister kon ik me niet concentreren voor mijn project dus heb ik een film gekeken en gelezen. Vandaag voel ik me alweer een stuk beter en ga een poging doen tot werken (nadat ik klaar ben met dit te schrijven). Ik heb een auto kunnen regelen voor zaterdag, want dan ga ik het stadje Örebro bezoeken (uur rijden hier vandaan).
Maandagavond is het midsummer feest in Zweden, Valborg. Een student van hier gaat naar Uppsala waar het de hele dag drinken en feesten is. Ik zou eerst meegaan, maar ben nu niet echt in een feeststemming dus ga de studenten hier optrommelen om ’s avonds met mijn mee te gaan naar Örebro voor het grote kampvuur daar.
Woensdagochtend vertrekken ik en een andere student weer (!) naar Tackåsen voor veldwerk. Deze keer niet voor het volgen van wolven maar voor het tellen van uitwerpselen om zo de populatiegrootte te bepalen van elanden en reeën. Kortom, elke dag, buiten met een gps in de hand, lopen en kijken of en wat voor uitwerpselen we vinden. En dit voor 2 weken lang. Achja, beter dan de hele dag achter je laptop zitten. En wanneer ik terug ben is het nog maar 1 week voordat mijn ouders en zusje komen!

Met mijn onderzoek gaat het prima, aangezien de kans dat ik nieuwe foto’s krijg steeds kleiner werd ben ik maar begonnen aan de resultaten en ben nu al een heel eind met de discussie.
Mijn Engels is ondertussen al zo ver dat ik soms in het Engels denk en in het begin moeite heb met het praten of typen in het Nederlands. Maar ik las op het blog van Claudia (studiegenoot van mij) al dat zij en Laura er ook al last van hebben. Best apart, dat het zo snel gaat!