Reine

Tot nu toe de mooiste plaats die ik heb gezien tijdens mij reis. Het eerste wat ik dacht toen ik uit de bus stapte in Reine, ‘wow wat een geur’. Het was de geur van vissen. Dit min punt viel echter in het niets toen ik het landschap zag. Prachtig! De 2 couch surfers die ik in Svolvær had ontmoet zeiden dat ik zeker de berg op moest lopen. Nadat ik aan iemand had gevraagd welke berg en hoe ik er moest komen, liep ik na het avondeten richting de begin plaats. Ik had 5 uur in de bus gezeten dus had wat beweging nodig, verder wordt het niet donker, dus waarom niet nog om half 8 ’s avonds een berg op wandelen? Het pad was erg steil, dit maakte het wandelen een stuk moeilijker maar ook een stuk leuker. In 1.5 uur was ik op de top en had een prachtig uitzicht. Het waaide hard en het was niet echt bepaald warm op de top, dus nadat ik mijn naam in het boekje had gezet, weer naar beneden gelopen. Dit was ook nog wel een uitdaging en het was goed dat ik me vaak vastklampte aan stenen aangezien ik een paar keer uitgleed.
Eenmaal terug gekomen in het huis waar ik verbleef leerde ik wat andere mensen kennen die allemaal in Reine werkte (allemaal in de 20). Ze wonen hier niet, maar hingen hier gewoon rond, gezellig!

De volgende dag huurde ik en fiets met helm, want ze hebben hier nauwelijks fietspaden en automobilisten zijn niet zo vriendelijk tegenover fietsers, en fietste ik naar Å (dit is een plaatsnaam). Daar was een vissersmuseum en een hoop oude gebouwen. Het was prachtig weer, wat alles natuurlijk mooier maakt en de fiets was erg fijn. Toch merkte ik dat ik het niet meer zo gewent ben. Ik had een heren fiets waardoor het zadel erg klein was, verder was het berg op en af en flinke wind. Rond 4 uur was ik dan ook weer terug in Reine (na ong. 30 km fietsen) om uitgeput op de bank te vallen. Die dag was er ook een andere couch surfer aangekomen, ze kwam uit Duitsland, maar had een half jaar als au pair gewerkt in Noorwegen. ’s Avonds hebben we nog een beetje rondgelopen en later die avond zat de hele woonkamer vol met mensen. Een nadeel, ze spraken allemaal Noors. Aangezien ik vrij moe was vond ik het rond 1.00uur wel tijd om nar bed te gaan en ondanks het lawaai van de andere heb ik als een blok geslapen.

Nu (12.00uur) zit ik op de boot naar Bodø, hierna neem ik de trein naar Mo i Rana, waar ik weer een nieuw avontuur tegemoet ga.